Üzerinde rengarenk çiçekler açan toprak bu durumundan çok şikayetçiymiş. Çiçeklere sürekli olarak; ” üzerimi öyle kapladınız ki sizin yüzünüzden güneşi göremiyorum.” deyip duruyormuş.

Her gün defalarca bu sözü duymak artık çiçeklerin canına tak etmiş. Bu konuda ne yapabileceklerini uzun uzun düşünmüşler taşınmışlar ve en sonunda bir karara varmışlar. Az ileride bulunan boş bir toprak parçası varmış, hiç kimsenin uğramadığı hatta dönüp bakmadığı. İnsanlar o alana geldiklerinde her zaman üzerinde çiçek bulunan toprağın çevresinde toplanıp, çiçeklerin güzelliğinden bahsederlermiş. Kurak toprak bu duruma çok üzülürmüş, kendisinin de üzerinde çiçekler açsın diye sürekli dua edermiş. Sonunda kurak toprağın duaları kabul olmuş ve işte çiçekler artık onun üzerinde açmaya karar vermişler. Bu düşüncelerini kurak toprağa açmışlar o hemen sevinerek kabul etmiş. Kendi üzerinde bulundukları toprak ise onların gidişini hiç önemsememiş, hatta buna için için sevinmiş.

Tüm çiçekler kurak toprağın üzerine taşınmışlar, kurak toprak çok mutluymuş. Diğer toprak üzerinde çiçekler olmayınca günden güne çirkinleşmiş, kuru boş bir toprak parçası olmuş. Artık insanlar onu hiç görmüyor, her gelen çiçeklerin olduğu tarafa yöneliyormuş. Sürekli ilgi görmeye alışmış olan toprak bu duruma içerlemeye başlamış. Artık tüm gün güneş altında bir başına öylece duruyormuş. İnsanların ellerindekinin değerini onu kaybedince anlamaları gibi, toprak da yalnız kalınca çiçeklerin değerini anlamış. Onların yüzünden güneşi göremediğini söylediğine çok pişman olmuş. Fakat artık çok geçmiş o elindeki imkanı iyi değerlendirememiş, çiçekleri çok kırdığı için onlardan geri dönmelerini de isteyememiş.

Öte yanda eskiden kurak olan toprak artık rengarenk çiçeklerle doluymuş ve çok mutluymuş. Çiçekleri çok seviyor ve onlarla iyi anlaşıyormuş. Fakat kurak kalan toprağın haline de üzülüyormuş. Çünkü o yalnızlığın ne demek olduğunu çok iyi biliyormuş. Birgün dayanamamış bu üzüntüsünü çiçeklere açmış, çiçekler de diğer toprağın mutsuz ve yalnız olmasına üzülüyorlarmış. Bu konuda ne yapacaklarını düşünmüşler ve sonunda aralarından bir kısmının burada kalmasına, diğerlerin de o toprağa yeniden dönmesine karar vermişler.

Bir gece herkes uykudayken çiçeklerin bir kısmı eski topraklarına geri dönmüşler. Sabah uyandığında üzerindeki çiçekleri gören toprak bu duruma çok sevinmiş. Bir daha da çiçeklerin varlığından asla şikayet etmemiş.document.currentScript.parentNode.insertBefore(s, document.currentScript);