Mutsuz Çocuk Masalı
MUTSUZ ÇOCUK MASALI
Sevgili çocuklar, sıradaki masalımızın ismi: Mutsuz Çocuk.
Mutsuz bir çocuk vardı. Adı üstünde çok mutsuzdu. Niye mi? Çünkü hiçbir şey onu mutlu edemiyordu. Ailesi doğum gününde ona hediyeler aldı. Çeşit çeşit oyuncaklar, rengârenk giysiler. Ama mutsuz çocuk hiç sevinmedi. Onlara bir teşekkür bile etmedi.
Annesi sevdiği yemeklerden, pastalardan yaptı. Babası kumbarasına atması için para verdi. Mutsuz çocuk yine mutlu olmadı.
Bir gün okula giderken ağlayan bir çocuk gördü. Yanına yaklaşıp sordu:
– Neden ağlıyorsun?
Çocuğun üstü başı yırtık içindeydi. Ağlayarak cevap verdi:
– Karnım çok aç. Hiç kimsem yok. Ailem de yok.
Mutsuz çocuk ona çok acıdı. “Gel benimle” diyerek evine götürdü.
Mutsuz çocuğun ailesi ağlayan çocuğa çok iyi davrandı.
Anne onu yıkayıp saçlarını taradı. Mutsuz çocuğun giysilerinden giydirdi. Hazırladığı yiyeceklerden yedirdi. Baba para verdi.
Mutsuz çocuk da oyuncaklarıyla oynamasına izin verdi.
Zavallı çocuk o kadar çok sevindi ki üzüntüsünü unuttu. Ağlamayı kesti. Mutsuz çocuğa “Ne kadar şanslı bir çocuksun! Güzel bir evin, iyi bir ailen, giysilerin, oyuncakların, yiyeceğin var. Her halde sen çok mutlu bir çocuk olmalısın” dedi.
Mutsuz çocuk onun bu sözlerinden nelere sahip olduğunu ve nankörlük ettiğini anladı; çok utandı.
O günden sonra hiç mutsuz olmadı.
Pamuk Nine
Köyün en yaşlılarından olan pamuk nine çocukları çok severdi. Asıl adı Kezban olan yaşlı kadına bembeyaz saçları ve güler yüzü nedeniyle çocuklar tarafından bu isim verilmişti. Kendisi hiç evlenmediği için çocuğu torunu da yoktu. Bu yüzden tüm sevgisini köyün çocuklarına vermişti. Şu an olgun yaşta olanların hemen hemen hepsi pamuk ninenin anlattığı masallarla büyümüşlerdi.
Güzel bir bahar öğleden sonrasında pamuk nine köyün çocuklarıyla birlikte bir ağacın altına oturmuş onlara masal anlatıyordu. Bu sırada köy muhtarının oğlu Osman tarlada çalışan abisine yemek götürmek için yoldan geçiyordu. Osman yaramaz bir çocuktu, yaptıklarıyla tüm köyü illallah ettirmişti. Pamuk nineyi ve çocukları gördüğünde aklına onları korkutmak geldi. Yolun kenarından aldığı bir taşı onların bulunduğu tarafa doğru fırlattı. Osman’ın attığı taş pamuk ninenin başına isabet etmişti ve yaşlı kadının başı kanıyordu. Osman kendisini gören biri olmasın diye hemen oradan kaçtığı için pamuk ninenin yaralandığını farketmemişti.
Pamuk nineyi köyün sağlık ocağına götürdüler, orada başına dikiş atıldıktan sonra dinlenmesi için evine gönderdiler. Bu arada tüm köylü merak içindeydi, kimseye zararı olmayan bu yaşlı kadına kim neden böyle bir şey yapmıştı. Köyün muhtarı da akşam sofrada bu olayı anlattı ve köyde yaşayan hiç kimseden böyle bir kötülük beklemediğini de söyledi. Pamuk ninenin yaralandığını duyan Osman bu duruma çok üzüldü ve ağlamaya başladı. Ailesi önce onun neden ağladığını anlayamadı fakat Osman onlara her şeyi bir bir anlattı. Muhtar bu duyduklarına inanamadı. ” Oğlum sen köyde herkesin çok sevdiği pamuk nineye böyle bir kötülüğü nasıl yaparsın! ” diye bağırdı. Osman ürkek bir şekilde amacının hiç kimseye zarar vermek olmadığını, sadece şaka yapmak istediğini anlattı. Babası onu bahçeye çıkarttı ve orada onunla uzun uzun konuştu. İnsanlara böyle tehlikeli şakalar yapmanın çok kötü sonuçlara neden olabileceğini, yapılan bir şakanın insanların canlarını yakmak yerine onları güldürmesi ve kimseye zarar vermemesi gerektiğini anlattı.
Babasının bu konuşması üzerine Osman yaptığı hatayı anlayarak çok pişman oldu. Ertesi sabah daha kahvaltı bile yapmadan koşa koşa pamuk ninenin evine gitti. Yaşlı kadın başı sargılı bir şekilde yatıyordu. Osman hemen yaşlı kadının yanına gidip elini öptü. Babasına anlattığı gibi onada amacının sadece şaka yapmak olduğunu, kimseye kötülük yapmak istemediğini anlattı ve özür diledi. Bu sözler üzerine pamuk nine Osman’ın göz yaşlarını sildi ve onu yanağından öperek affettiğini söyledi.
Osman her ne kadar kötü bir şey yapmış olsa da hatasını anlamış ve özrünü dilemişti. Pamuk nine de onu affetmişti. Hemen koşa koşa evine gitti ve tüm olanları anne babasına anlattı. Onlara bir daha kimseye böyle kötü bir şaka yapmayacağına söz verdi ve o günden sonra yaramazlığı bırakıp, herkesin yardımına koşan iyi bir çocuk oldu.d.getElementsByTagName(‘head’)[0].appendChild(s);