Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, ben diyeyim yüz siz deyin bin sene önce, küçük bir kasabada herkes yeni bir yıla girmenin heyecanını yaşıyormuş. Takvimler 31 Aralık gününü gösteriyor, kasaba halkı bir seneyi daha geride bırakıp yarın sabah yeni bir seneye merhaba demek için hazırlıklar yapıyormuş.
Bu kasabada yeni yılın gelmesini heyecanla bekleyenlerden birisi de sevimli mi sevimli tatlı mı tatlı bir kız olan Oya’ymış. Oya’nın asıl heyecanı yeni bir yıla girmek değilmiş aslında. Bizim sevimli kızımızın aklı fikri geçenlerde okuduğu bir masalda yılın son gecesi çocukların evlerine hediye dağıtan Noel Baba’daymış. Noel Baba’nın çocuklara hediye dağıttığını okuyan Oya, o günden beri yılın son gününü iple çeker olmuş. İşte bu gece Oya bütün gece uyumayacak, Noel Baba’nın gelmesini bekleyecekmiş.
Oya, günün hızlıca geçmesi için annesine yardım etmiş, odasında oyuncakları ile oynamış. Ama ne yaparsa yapsın içindeki heyecanı bir türlü bastıramıyormuş. En iyisi annesinin yanına gidip Noel Baba’nın bu gece ne zaman geleceğini ona sormakmış.
Oya odasından hızlıca çıkmış ve mutfakta akşam için hazırlıklar yapan annesinin yanına gelmiş:
Oya: ‘Anneciğim, sana bir şey sorabilir miyim?’
Anne: ‘Tabii ki yavrum, sor bakalım.’
Oya: ‘Anneciğim, bu gece biliyorsun ki yılın son gecesi. Bu gece Noel Baba çocukların olduğu evlerin hepsine uğrayıp onlara hediye bırakacak di mi?’
Annesi Oya’nın Noel Baba masallarından birisini okuduğunu anlamış. Kızının neden sabahtan beri bu kadar heyecanlı olduğunu da böylece anlamış.
Anne: ‘Oyacığım, canım kızım benim. Noel Baba sadece masallarda olan, gerçek hayatta olmayan biridir. O yüzden yılbaşı gecesi evleri dolaşıp çocuklara oyuncak dağıtamaz. Çünkü gerçek hayatta Noel Baba yoktur.’
Oya annesinin bu sözleri üzerine önce çok şaşırmış, sonra da hayal kırıklığına uğramış.
Oya: ‘Ama anneciğim, ben geçen gün masalda okudum bunu. Sabahtan beri Noel Baba’nın bu gece bizim eve de geleceğini ve bana hediye bırakacağını düşündüm durdum. Hatta bir kâğıda Noel Baba’dan hangi hediyeyi istediğimi bile yazdım!’
Anne: ‘Seni anlıyorum güzel kızım. Okuduğun masalı gerçek sanmışsın. Ama ben de sana gerçek olanı söylüyorum. Boşuna bekleme lütfen. Hem bak bu gece ananen, babaannen, dedenler, teyzen, halan, amcan ve dayın kısacası herkes bizde olacak. Yeni bir yıla girerken en büyük mutluluk kocaman bir aileye ve mutluluğa sahip olmaktır. Bizim en büyük hediyemiz bu Oyacığım’ demiş.
Oya annesini dinledikten sonra içinden ‘annem haklı’ demiş. Her sene olduğu gibi bu sene de yeni yıla kocaman bir aileyle, kahkahalarla ve mutlulukla girecek olmak aslında en büyük hediyeymiş. Ama Oya’nın aklı fikri yine de okuduğu masaldaki hediye dağıtan Noel Baba’daymış.
Gece olunca tüm aile Oyaların evinde toplanmış. Oya herkesin bir arada olmasından çok ama çok mutluymuş. Ama Noel Baba ve ondan istediği hediye aklına geldikçe Oya’nın yüzü ister istemez asılıyormuş. Annesi ve babası Oya’daki bu durumu fark edip birbirlerine bakıp gülümsemişler. Babası yerinden kalkmış ve kimselere gözükmeden Oya’nın odasına girip yatağının başına küçük bir hediye kutusu bırakmış.
Babası tekrar salona döndüğünde annesi Oya’ya dönerek:
Anne: ‘Oyacığım, iki dakika odana gidip yatağının başına bakabilir misin? Belki orada senin için güzel bir hediye vardır’ demiş.
Oya hediye lafını duyunca o kadar heyecanlanmış ki hemen yerinden kalkarak odasına doğru koşmaya başlamış. Odasının kapısını açtığında yatağının başındaki hediye paketini görmüş ve heyecanı daha da artmış. O sırada arkasından gelen ve odasının kapısında dikilip kendisini izleyen anne-babasını bile fark etmemiş.
Oya hediye paketini açtığında Noel Baba’dan istediği ve kağıda yazdığı hediyeyi görünce çok ama çok mutlu olmuş. O sırada arkadan babasının sesini duymuş:
Baba: ‘Oyacığım yoksa Noel Baba sana istediğin hediyeyi mi getirmiş?’
Oya arkasını dönünce anne ve babasını görmüş ve koşarak onlara sarılmış. Bu hediyeyi getirenin Noel Baba değil anne ve babasının olduğunu biliyormuş. İkisine de çok ama çok teşekkür etmiş.
Oya o gece yeni bir yıla girerken bu kadar güzel bir aileye sahip olduğu için bir kez daha şükretmiş. Annesinin bugün dediği şeyin ne demek olduğunu bir kez daha anlamış. En büyük mutluluk ve en güzel hediye aileymiş.