Osman adında küçük, çok tatlı, iyi kalpli ama mızıkçı bir çocuk varmış. Osman’a, herkes mızıkçı Osman dermiş. Çünkü Osman, ne zaman bir oyun oynasa, bir mızıkçılık yapar, oyunu bozarmış. Bu nedenle artık kimse onunla oyun oynamak istemez olmuş. Mızıkçı Osman’ın bu huyundan dolayı, arkadaşı kalmamış. Çocuklar top oynarken, ip atlarken, saklambaç, yakalambaç oynarken Osman’ı oyuna almıyorlarmış. Günlerden bir gün Osman yine arkadaşları top oynarken, oyuna katılmak istemiş. Osman’ın yine mızıkçılık yapacağını düşünen arkadaşları hep bir ağızdan:

– Sen oynayamazsın bizimle, çünkü mızıkçısın demiş.

Osman: – Ben mızıkçı değilim ama tamam oynamam. Benim kendi topum var, kendim oynarım. Osman kendi başına top sektirmeye başlamış ancak kendi başına oynamaktan çok sıkılıyormuş. Osman artık dışarı çıkmaz olmuş, çıksa da oynayacak kimsesi yokmuş. Osman da evde kendi vakit geçirmeye çalışıyormuş. Okula gidiyormuş, okulda da arkadaşları onunla oynamak istemiyormuş. Osman bu duruma üzülmeye başlamış. Bir gün öğretmeninin yanına gidip, öğretmenine derdini anlatmış:

– Merhaba öğretmenim. Ben arkadaşlarımı çok seviyorum ancak artık hiçbiri benimle oynamak istemiyor. Ben bu duruma çok üzülüyorum.

Öğretmen: – Peki, arkadaşlarının neden böyle bir şey yaptığını biliyor musun?

Osman: – Biliyorum öğretmenim. Mızıkçı olduğumu, oyun bozduğumu söylediler.

Öğretmen: – Belki arkadaşlarına gidip, özür dilersen ve bir daha yapmayacağını söylersen, seninle tekrar oynarlar.

Osman: – Öğretmenim, sahiden oynarlar mı?

Öğretmen: – Tabi oynarlar Osman. Neden oynamasınlar?

Osman: – Tamam öğretmenim. Beni dinlediğiniz ve yardım ettiğiniz için, çok teşekkür ederim. Hemen gidip, arkadaşlarımdan özür dileyeceğim.

Öğretmen: – Koş Osman koş. Arkadaşlarının gönlünü al. Osman öğretmeninin yanından koşarak uzaklaşır ve arkadaşlarını bulmaya çalışır. Tüm okulu arar ve sonunda arkadaşlarını bulur. Başlar konuşmaya:

– Merhaba arkadaşlar.Ben yaptıklarımdan çok pişmanım. Bir daha mızıkçılık yapmayacağıma söz veriyorum. Bugüne kadar bozduğum oyunlar için hepinizden özür diliyorum. Arkadaşları Osman’ın özrünü kabul etmişler ve hatasını anlayan Osman, o günden sonra hiç mızıkçılık yapmamış.