Meraklı Ayı Yavrusu

Canı sıkılan ayı yavrusu, çevreye bir göz gezdirmiş. Her zamanki gibi ağaçlar dallarını hafif sarkıtmış ona bakıyor, çiçekler kendi hallerinde salınıyor, kelebekler neşe ile uçuyor ve kuşlar aralarında cıvıldaşıyormuş. Bu kadar neşe içinde bir de kendine bakmış ayı yavrusu, etrafında ne kendisi gibi bir arkadaşı ne de kendine denk bir yoldaşı yokmuş. Haline üzülüp ormanın derinliklerine dalmış. Dalgın dalgın yürürken birden karşına bir insan çıkmış. Ama bu insan iki yuvarlak nesnenin üzerinde hareket ederek ilerliyor ve çok mutlu görünüyormuş. Ayıcık, insana yaklaşarak “Hey, nasılsın, mutlu musun?” diye sormuş. Ormanın ortasında konuşan bir ayı gören insan ilk önce korksa da sonradan alışmış ve “İyiyim, bisiklete biniyorum ve bundan çok mutluyum.” demiş.
Ayı yavrusu ilk defa gördüğü bu aletin adını öğrenmişti ancak hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyordu. Çocuğa yaklaşarak “Ben ilk defa bisiklet görüyorum. Çok eğleniyor musun üzerinde?” demiş.
Çocuk;
“Elbette, bisiklet sayesinde kendimi çok özgür hissediyorum ve istediğim her yere gidebiliyorum.”
“Peki bende binebilir miyim bir kere?”
” Tabi ama kendine uygun bir bisiklet bulmalısın, sen buna göre çok büyüksün.”
Hep daha küçük olduğu söylenirken ilk defa büyük olduğunu söylenmesi ayıya garip gelmiş. garip gelen bir başka durum ise kendine göre bisiklet bulması gerektiğiymiş. “İyi de o kadar büyük bir bisiklet yok ki etrafımızda, hatta hiç bisiklet yok. ” demiş ayıcık. Çocuk bisikletinden inmeden “O zaman sende kendi çabanla bir bisiklet yap.” demiş. Küçük ayı bu sözü mantıklı bulmuş ve bisiklet yapmak için kendi evlerinin yakına koşmaya başlamış. Bu sırada aklına başka bir soru takılmış ve aksi yönde giden çocuğa yetişerek, “Hey, hey beni bekle. Sana bir şey soracağım.” demiş.
Çocuk arkasından gelen ayıyı görünce yavaşlamış ve
“Sen çok meraklı bir ayıcıksın söyle bakalım ne oldu?”
“Nasıl iki tekerleğin üzerinde ilerleyebiliyorsun?”
“Bu alışkanlık meselesi. İlk başta 4 tekerlek ile başlanır sonra 3 ve en son 2 tekerlek ile bisiklete binilir.”
“Peki bu bisikletler nehirde de sürülür mü?”
“Hayır.”
“Havada ilerler mi?”
“Hayır.”
“E, o zaman ne işe yarar ki?”
“Kaçmaya.”
Ayıcık şaşkınlık içinde sormuş;
“Kaçmaya mı?”
“Evet”
“Nasıl peki?”

Çocuk bisikletinin pedallarını hızlı hızlı çevirerek “İşte böyle.” diyip gözden kaybolmuş.Ayıcık kısa sürede olsa sıkıntısından kurtulmuş ve mutlu olmuştu. En kısa zamanda kendisi de bir bisiklet yapıp mutlu olmak istiyordu.