KİRAZ AĞACI VE ÜZERİNDE YAŞAYAN HAYVANLAR
Bir varmış, bir yokmuş… Uzak mı uzak diyarların birinde, kocaman ormanların olduğu bir ülkede, yemyeşil ağaçlar, rengârenk çiçekler yaşarmış. Bu ağaçlardan biri olan kiraz ağacı da mutlu ormanda yaşayan ve köklerini salan ağaçlardan sadece biriymiş. Kiraz ağacı kışın uykuya geçer, bahar için hazırlık yaparmış. Bahar geldiğinde ve havalar ısındığında; bembeyaz çiçeklerini açar ve adeta gelin gibi gözükürmüş. Beyaz çiçekleri ile salına salına büyür, ardından yaz mevsimi geldiğinde de kırmızı mı kırmızı kirazlarını dallarından sarkıtırmış.
Kiraz ağacının gövdesinde ve köklerinde birçok hayvan yaşarmış. Kiraz ağacının kapısı tüm hayvanlara ve böceklere acıkmış. Her gelen hayvanı kabul eder, onların evi olurmuş. Bu sebeple kiraz ağacı asla yalnız kalmaz, günleri de neşe ve eğlence ile geçer gidermiş.
Kiraz ağacının köklerine yakın kısmında köstebek ve solucanlar yaşıyormuş. Kiraz ağacının bodrum katı olan kökleri, bu hayvanların eviymiş. Ağacın gövdesine doğru çıktığımızda ise ağacın gövdesinde karıncalar ve böcekler oturuyormuş. Kiraz ağacının en üst katında, çiçeklere yakın olan yerlerde ise arılar ve kuşlar oturuyormuş. Kiraz ağacının dallarına konan kuşlar en güzel şarkılarını söylerken, arılar ise çiçeklerden topladıkları polenler ile bal yapıyormuş.
Günlerden bir gün kiraz ağacı evini dolduran hayvanların hepsini bir toplantıda etrafına toparlamış. Kendisinin ricasını kırmayıp gelen bütün hayvanlara dönmüş ve konuşmaya başlamış:
Kiraz ağacı: ‘Ey konuklar! Geldiğiniz için hepinize çok teşekkür ederim. Sizi çok severim biliyorsunuz. Kaç senedir benim evimde oturuyorsunuz, sesimi çıkarmıyorum. Fakat söyleyin bakalım evimdeki konukluğunuz daha ne kadar sürecek? Ne kadar süre evimde misafir gibi oturmaya devam edeceksiniz? Bütün bir yıl evimde rahatça oturuyorsunuz, peki neden bana kira ödemiyorsunuz? Bakın elma ağacının gövdesinde kimse oturmuyor, çünkü o sizden kira istiyor!’
Toplantıya gelen bütün hayvanlar kiraz ağacının bu söylemi karşısında şok olmuşlar. Kiraz ağacının evinde oturdukları doğru imiş, fakat karşılığında tüm hayvanlar ağaç için bir şeyler yapıyormuş.
Kiraz ağacının sözleri karşısında cevap veren ilk isimler solucan ve köstebek olmuş:
Köstebek: ‘Kiraz ağacı, sen bize öyle dedin fakat buradaki her bir arkadaşım sana fayda sağlıyor. Mesela solucan arkadaşım ve ben toprağını gece-gündüz eşeliyoruz. Böylece sen toprağa köklerini rahatça salabiliyorsun ve büyüyorsun.’
Köstebek lafını tamamlayınca üst katta yaşayan arı da söze karışmış:
Arı: ‘Kiraz ağacı, senin çiçeklerinden balı kim topluyor sanıyorsun! Biz senin çiçeklerinden bal toplayıp sana fayda sağlıyoruz’ demiştir.
Arıdan cesaret alan kuşlar da arının lafının ardından sözlerine devam etmiş:
Kuş: ‘Kiraz ağacı, senin canın sıkıldığında senin neşeni biz yerine getirmez miyiz? Bizim neşeli sesimiz olmasa sen can sıkıntısından büyüyemezdin ki!’
Kiraz ağacı hayvanları tek tek dinlemiş ve hepsine hak vermiş. Düşününce anlamış ki; evinde yaşayan her bir canlı ona fayda sağlıyor, onun için bir şeyler yapıyor. Kiraz ağacı bunun üzerine söylediği sözler karşısına çok üzülmüş. Arkadaşlarından özür dilemiş ve bir daha bu konuyu hiç açmamak üzere kapatmış.
Kiraz ağacının evinde yaşayan hayvanlar da kiraz ağacının özrünü kabul etmişler. Eskisi gibi mutlu hayatlarına devam etmişler. Hayvanlar kiraz ağacını hiçbir zaman yalnız bırakmamış, onu eğlendirmiş, mutlu etmiş. Zararlı böcekleri gövdesinden ve köklerinden uzak tutmuş. Kiraz ağacı da evini tüm hayvanlara açmaya devam etmiş. Onlar için daha güzel bir ev olabilmek için kendini geliştirmiş, onları her zaman gülümseme ile karşılamış. Tüm hayvanlara saygı ve sevgide kusur etmemiş.
Gökten üç elma düşmüş…
Yorum Yok