Emel’in Arkadaşlarına Sürprizi

Uzak ülkelerin birinde küçük bir köy varmış. Bu köydeki çocuklar doğru düzgün oyuncaklarla oynayamayacak kadar yoksullarmış. Çocuklar henüz çok küçük oldukları için hallerinden şikayet etmeseler bile, bu çocukların aileleri onlara iyi imkanlar sunamadıkları için çok üzülüyormuş. Bugün olmasada ileride bir gün çocukların bu yoksulluklarından şikayetçi olacaklarını biliyorlarmış.

Nitekim bu çocuklar okumak için kasabadaki okula gittiklerinde yavaş yavaş diğer çocuklarla aralarındaki farkları anlamaya başlamışlar. Diğer çocukların çok güzel çantaları, ayakkabıları, kalem ve silgileri varken köyden gelen çocukların çantaları bile yokmuş. Defter ve kitaplarını poşetlerin içinde ellerinde taşıyarak okula geliyorlarmış. Bir hafta sonu okulda gezi düzenlemiş, öğrenciler öğretmenleri eşliğinde luna parka götürülmüşler. Köyden gelen çocuklar bu geziye katılamadıkları için çok üzülmüşler, aileleri de bu duruma en az onlar kadar üzülmüşler ama yoksulluklarından dolayı ellerinden birşey gelmiyormuş.

Pazartesi günü luna parka giden çocuklar oradaki atlı karıncaları, çarpışan arabaları, dönme dolabı anlattıkça köyden gelen çocuklar imrenerek onları dinlemişler. Onların bu halini gören sınıf arkadaşları Emel çok üzülmüş ve akşam evde olanları ailesine anlatmış. ” Keşke arkadaşlarım da o luna parka gelip eğlenebilselerdi. ” diye iç geçirmiş. Kızının bu sözleri üzerine bir süre düşünen babası, eğer arkadaşlarının ailesi izin verirse arabamızla gidip onları köylerinden alırız, luna parka götürür sonra da onları evlerine geri bırakırız demiş. Bu sözleri duyan Emel o kadar çok sevinmiş ki bütün gece uyuyamamış. Ertesi gün okulda köyden gelen arkadaşlarına, babasının söylediklerini aktardığında o çocuklar da duyduklarına çok sevinmişler.

Köydeki çocukların aileleri de bu teklifi duyunca çok sevinmişler ve çocuklarına izin vermişler. Hafta sonu emel ve babası çocukları köyden alıp luna parka götürmüşler. Çocuklar burada hayatlarında ilk kez gördükleri birçok eğlenceleli oyuncaklara binip çok mutlu bir gün geçirmişler. O gece her biri çok mutlu uyumuşlar çünkü şimdi onlarında diğer arkadaşlarına anlatabilecekleri güzel ve eğlenceli bir anıları varmış. Aradan uzun yıllar geçip her biri kocaman insanlar olduklarında bile arkadaşları Emel ve babasının kendilerine yaptığı iyiliği unutmamışlar.

 }