Arda’nın İlk Aşkı

Büyük bir aşk ile evlenen Arda ile Emel, küçük yuvalarında çok mutluymuş. Bir gün Arda işte iken Emel eşinin çalışma odasını temizlemeye başlamış. Bu sırada evrakların arasında minik yeşil bir ajanda bulmuş Emel. Çok merak eden Emel ne olduğunu öğrenmek için ajandayı açmış ve okumuş. Ajanda da eşi Arda’nın yaşadığı bir aşkına karşılık yazdığı şiirleri bulmuş. Eşi akşam eve geldiğinde ilk işi şaka ile karışık;

“Söyle bakalım Arda Bey, kim bu kadın.” demek olmuş.

Arda, Emel’in elindeki ajandayı görmediği için ilk başta anlayamamış sonrasında ize yüzünde tatlı bir gülümseme ile başlamış anlatmaya.

O kadın benim ilk aşkım, canım öğretmenim, Meliha. İlk okul birinci sınıftaydım ve okula hiç gitmek istemezdim. Her gün okula gitmemek için türlü bahaneler ile annemin karşısına geçerdim. Ta ki öğretmenime aşık olana kadar. Nasıl aşık olmayayım ki? Ne sorsam biliyor, ne zaman bir arkadaşım ile kavga etsem barıştırıyor, bir derdim olsa hemen ilgileniyordu. Ona aşık olduğumu ilk annem fark etti. Artık her gün okula gitmek için erkenden kalkıp hazırlanıyor okuldan gelir gelmez derslerime başlıyordum. Bir gece annem ve babam uyuduktan sonra gizlice evden çıkmıştım. Hiç unutmam, bir hafta boyunca aç kalıp biriktirdiğim paralarım ile öğretmenimin en sevdiği çiçekler olan pembe kasımpatılardan almıştım. Anne ve babamdan gizleyip odaya saklamış gece de öğretmenimin evinin önüne bırakmıştım. Annem geceleri beni sürekli kontrol ederdi. Beni yatağımda göremeyince mahalleyi ayağa kaldırmış ve beni görünce çok kızmıştı. Öğretmenim hemen annemin yanına gelip bir şeyler söylemiş, annem o zaman daha yumuşayarak beni yanağımdan öpmüştü.

Ertesi gün akşam yemeği sonrasında anne ve babam neler olduğunu öğrenmek için benimle konuşmuş öğretmenime aşık olmadığımı sadece çok sevdiğim için öyle sandığımı söylemişlerdi. Onlara o zaman bu ajandayı göstermiş öğretmenim için yazdığım şiirleri okumuştum. Meliha Hocam annemlerin dediğine göre şu yakındaki huzur evindeymiş, ziyaret etsek mi ne dersin?

Emel, eşinin bu isteğine çok sevinmiş ve hemen o hafta sonu Meliha Hoca’yı ziyarete gitmişler. Meliha Hoca Arda’ya defterlerin arasından kurumuş bir demet kasımpatı çıkarıp “Bunu hatırlıyor musun?” diye sormuş. Arda yıllar önce öğretmeninin evinin önüne bıraktığı kasımpatıları sakladığını görünce çok duygusallaşmış. Her zaman öğretmeninin yanına gideceğine söz vermiş. O günden sonra her bayramda haftasonunda Arda ve Emel Meliha Hıca’yı ziyarete gitmiş. Mutlu ve eğlenceli günler yaşamış kendilerine çok şey katan öğretmenlerini hiç yanlız bırakmamışlar.}